Leraren moeten niet voor arts spelen!

In de standaard las ik op donderdag 7 mei 2009 het artikel: "Leraren moeten niet voor arts spelen". Dit was een artikel als reactie op een getuigenis in Klasse.
Ik was geboeid door het onderwerp en ging op de website van Klasse op zoek naar meer informatie:
http://www.klasse.be/leraren/help.php?id=12360&orig=homephoto00

Eigen mening:
Ik was onder de indruk toen ik de getuigenis hoorde van de juffrouw.
Op mijn stageschool wordt er streng omgesprongen met medicatie. Elke leerkracht moet steeds noteren als er iets wordt gegeven. Zo kan het al niet gebeuren dat een leerling een dubbele dosis krijgt.
Ik denk dat je als leerkracht bewust moet omspringen met medicatie. Ik vind het een minimum dat de leerkracht duidelijk noteren wie welke medicatie krijgt en op welk moment.
Als ik op een school terecht kom, zal ik zeker nagaan wat het medicatiebeleid is, zo kom ik niet voor verrassingen te staan.

Kinderen zitten moe in de klas

Op 27 maart 2009 las ik volgend artikel op de website van het laatste nieuws:

Het artikel
Kinderen zitten moe in de klas!
Leerkrachten klagen over kinderen die moe in de klas zitten. Kinderen zouden veel te laat in hun bed kruipen. Vooral na het weekend merken veel leerkrachten dat hun leerlingen passief in de klas zitten. "Pas tegen woensdag zijn ze helemaal uitgeslapen", luidt het. Volgens professor Karen Spruyt, slaapspecialist aan de VUB, is het probleem te wijten aan de manier waarop ouders naar slapen kijken. "We zien slapen doorgaans als iets vervelends, iets dat ondergeschikt is aan het waken. Terwijl het net zo belangrijk zou moeten zijn."

Eigen mening:
Om dit zelf ten volle te ervaren, denk ik dat we tijdens een stage te kort in een klas staan. Wij kunnen niet zo gemakkelijk vergelijken tussen de verschillende momenten van de week. Heeft die leerling gewoon een slechte dag? Of is hij of zij wekelijks zo moe aan het begin van de week?
Ik hoor mentoren er wel over praten. Sommige kinderen gaan volgens hen te laat slapen, maar ze weten niet goed hoe ze dat moeten aanpakken. Ik vind dit ook iets heel moeilijk. Kan je tegen ouders zomaar zeggen dat hun kinderen vroeger in bed moeten?
Om het naar bed gaan leuker te maken, lijkt het mij goed om een bedritueel te ontwikkelen met je kinderen. Zo kan je er een fijne gebeurtenis van maken. Nog samen een verhaaltje lezen en een moment waarop je nog een fijne babbel doet op de rand van het bed...

Een slim schoolbord met pc-aansluiting

Op maandag 16 maart las ik volgend artikel in de standaard:
Een slim schoolbord met pc-aansluiting

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=K927PMGA

Eigen mening:
Behalve tijdens de lessen OMI op de hogeschool heb ik nog niet met een smartboard gewerkt. Daar zal echter binnenkort verandering in komen. Voor mijn stage in het 6de leerjaar zal ik met een smartboard werken. Ik kijk er naar uit om alle mogelijkheden van het smartboard te ontdekken.

Ik ben me nu al bewust van heel wat voordelen. Deze voordelen worden ook duidelijk uit dit artikel.
Je kan meteen aan heel veel didactisch materiaal, je kan informatie en prenten opzoeken en aan alle leerlingen laten zien.
Je kan werken met bordboeken. Dit lijkt mij een heel belangrijk voordeel. Nu sta je vaak vooraan in de klas met het werkboek voor je en probeer je met je vinger aan te duiden waar iets moet worden ingevuld. De achterste rijen zien dit niet goed, dus je moet met het werkboek voor je buik de hele klas rondlopen. Praktische moeilijkheden die met het smartboard verleden tijd zijn!

Als ik een smartboard in de klas heb, zou ik er wel voor kiezen om ook nog een ander, magnetisch bord in de klas te hebben, een krijtbord of een white board. Op die manier kan je ook nog prenten of gegevens langdurig op het bord laten hangen. Of zoals de leerkracht uit het artikel zegt, je kan maar één scherm tegelijkertijd laten zien. Een extra bord zorgt ervoor dat dat geen probleem is.
Ook voor lessen schrift in de lagere leerjaren lijkt het mij handig om nog een schrijfbord in de klas te hebben. Ik vind het namelijk niet zo gemakkelijk om op een smartboard te schrijven.

Het artikel:
KRUIBEKE - REPORTAGE HET ALOUDE KRIJTBORD HEEFT AFGEDAAN Voor het eerst in zijn 150-jarig bestaan zet de basisschool De Eenhoorn zijn groene krijtborden aan de kant. Het 'smart board' neemt binnenkort in elke klas een centrale plaats in. Steeds meer Vlaamse scholen volgen de pedagogische trend.'En wie weet nog waar Icarus neerviel? Juist, in zee.' Het beeld wordt opgeroepen en groot geprojecteerd, Icarus omcirkeld. De herhalingsles van 4A flitst voorbij. Er wordt ingezoomd, gemarkeerd, getallen worden naar onder en boven gesleept. Schrijven op het bord gebeurt met de vinger of een digipen. Voor de eerste keer in het 150-jarig bestaan van de school werd het groene schoolbord in een hoekje gehangen, zijn rechtervleugel geamputeerd. Het moet plaatsmaken voor het smart board, een interactief schoolbord, voorzien van touch screen en beamer, aangesloten op een personal computer met internet. 'Na een week kon ik het bord al niet meer missen', vertelt juf Liesbet Smet. 'Het biedt veel meer mogelijkheden op didactisch vlak. Alles gaat ook sneller. Ik kan mijn bordschema's opslaan voor de volgende les. Zo verlies ik geen tijd met alles opnieuw op te schrijven.' De boeken die de leerlingen gebruiken, werden in een interactieve versie door de school aangekocht. Zo komen de bladspiegel op het bord en die in het boek exact overeen. Is de klas nu sneller mee?'Ze zijn aandachtiger. Kinderen zijn vandaag heel visueel ingesteld. Door een lied samen met bepaalde beelden af te spelen, onthouden ze het ritme beter. En ik kan makkelijk inspelen op extra vragen. Als ik het antwoord niet zeker weet, google ik even. Voorts projecteren we af en toe filmpjes van het journaal of YouTube. Dat houdt hun aandacht langer vast dan een mondeling verhaal. 'Natuurlijk moeten ze ook nog kunnen opletten zonder het digibord. En oefeningen in hun papieren schrift horen er ook nog altijd bij.' De nadelen zijn voorlopig op één hand te tellen. 'Als alle collega's tegelijk op het net zitten, crasht het internet wel eens. Maar daar wordt aan gewerkt. Voorts is niet al ons didactisch materiaal al digitaal beschikbaar.' Juf Liesbet herinnert zich al niet meer wanneer het krijtbord nog eens gebruikt werd. 'Ik hang er af en toe nog iets aan op, want het is magnetisch. Of ik schrijf er de verschillende stappen van een oefening op. Kinderen hebben graag een geheugensteuntje om op terug te vallen. Bij een smart board kan ik maar één scherm tegelijkertijd laten zien. Of de oefening dus, of het stappenplan.' De leerlingen hebben zo hun eigen redenen om het nieuwe bord boven het oude te verkiezen. 'Op een gewoon bord kan je alleen met krijt schrijven. Op het nieuwe ook met fluostiften!', zegt Louis Verdonck. 'De juf laat in het groot zien wat we moeten doen. Ik kan dan beter volgen', vertelt Méghane Schalley. 'En als we naar muziek luisteren, komen er leuke tekeningetjes op het bord', zegt Ruth Foubert. 'Het is eigenlijk een televisie die je kunt aanraken en waarvan je iets kunt leren', legt Fien De Wreede uit. 'En als we een spreekbeurt geven, kunnen we de foto's in het groot aan de klas tonen', vertelt Keanu Tuyls. De kinderen van 4A brengen voor een spreekbeurt nu hun geheugenstick mee, om op het bord aan te sluiten. Of ze mailen de power point-presentatie op voorhand naar de juf. 'Het is een extra houvast', legt juf Liesbet uit. 'Hun prenten kunnen niet meer op de grond vallen. En ze kunnen geluiden en lettereffecten toevoegen om het leuk te houden.' 'En je bent ook een beetje allergisch aan krijt, hé juf', zegt Fien. 'Ja', lacht juf Liesbet. 'Minder stof, dat is eigenlijk het allergrootste voordeel van het smart board!' 'Wel spijtig voor de andere klassen', gaat Fien verder. 'Zij hebben nog geen nieuw bord.' De rest van de school zal nog een paar maanden geduld moeten hebben. 'Een bord met alles erop en eraan kost ongeveer 6.000 euro', zegt de schooldirecteur Cyriel Peirsman. 'We hebben voorlopig vier interactieve borden aangekocht en wisselen af. Volgend schooljaar zal elke klas er één hebben.' De Eenhoorn krijgt hiervoor subsidies van de gemeente Kruibeke en gebruikt ook de verhoogde subsidie voor ICT van het departement Onderwijs. Op termijn wil De Eenhoorn ook laptops in alle klassen. 'Leerkrachten kunnen hun lessen dan thuis voorbereiden en in de klas hun laptop aansluiten op het bord', zegt directeur Cyriel Peirsman. 'Toch zal het digitaal bord nooit een vervanging worden voor de realiteit. Als de kinderen over het verkeer leren, zullen ze eerst op straat over een zebrapad wandelen. Daarna volgen de interactieve les en oefeningen op papier. Een smart board is een middel om iets aan te leren. Het mag nooit een doel op zich worden.

Online onderwijs voor 500 zieke kinderen

Op donderdag 19 februari las ik onderstaand artikel in 'De Metro'.
Ik vond het artikel ook terug op de website van de krant.

Bron: http://www.metrotime.be/digipaperArticlenl.html?storyId=18924076

Het artikel:
«Online onderwijs voor 500 zieke kinderen»
brussel Bednet, het project waardoor langdurig zieke kinderen de lessen live via het internet kunnen bijwonen, begeleidt dit schooljaar 60 leerlingen. Na vijf jaar verdubbelt de Vlaamse overheid haar toelage aan Bednet.
«Jaarlijks moeten meer dan 2.000 kinderen tussen 6 en 18 jaar langer dan een maand van school wegblijven door een ziekte of een ongeval», zegt Kathy Lindekens, oud-politica en grote bezieler van Bednet. «Daardoor missen ze niet alleen een pak lessen en lopen ze zo leerachterstand op, ze hebben ook weinig sociaal contact en dreigen te vereenzamen. Daar heeft Bednet de afgelopen vijf jaar iets aan proberen te doen.»Sinds de start in 2004 heeft het project al meer dan 100 kinderen begeleid. Bij Bednet wordt het zieke kind via het internet verbonden met zijn klas. Een Bednet-set bestaat uit twee laptops - een bij het kind en een in de klas -, twee webcams, twee apparaten met scanner, een printer en een fototoestel dat op het bord is gericht. Als de leraar een document op de scanner in de klas legt, komt dat na enkele ogenblikken bij het kind thuis uit de printer. De klank en het beeld van de webcam laten het kind toe om de les rechtstreeks te volgen. Als het iets wil vragen of antwoorden kan het kind in de klas een geluids- of lichtsignaal geven. Dergelijk systeem kost ongeveer € 2.500 en is gratis voor kind, ouders en ziekenhuis.Dit schooljaar begeleidt Bednet 60 kinderen. Door de verhoogde toelage moet het mogelijk worden om volgend schooljaar 150 kinderen te begeleiden en dat cijfer de komende jaren gestaag op te drijven tot 500. /// http://www.bednet.be/

Eigen mening:

Dit artikel toont dat technologie heel wat dingen mogelijk maakt! Dankzij computer, internetverbinding, webcam, fototoestel en scanner kunnen zieke kinderen de lessen in de klas toch meevolgen van thuis.

De nodige apparatuur is duur, dus het is een goeie zaak dat het gratis is voor kind, ouders en ziekenhuis. Dit zorgt ervoor dat het initiatief voor iedereen toegankelijk is.

Ik vind het een goede zaak dat de Vlaamse overheid haar toelage aan Bednet verdubbelt en zo ook haar steun toont aan dit project.

Ik kan het initiatief alleen maar aanmoedigen. De kinderen kunnen de lessen meevolgen en ze behouden contact met hun klasgenoten...

Het is een initiatief dat de kinderen zowel helpt op cognitief als op sociaal-affectief vlak! Als leerkracht wordt je uitgedaagd om de kinderen in de klas te motiveren contact te houden met de zieke leerling.

Kortom: Bednet is een fantastisch project!

Leerkrachten en leerlingen mogen (geen) vriendjes zijn op Facebook

Het artikel met de titel "Leerkrachten en leerlingen mogen (geen) vriendjes zijn op Facebook" las ik op de website van De Standaard op zaterdag 17 januari:

Het artikel:
'Met een leerkracht Nederlands tussen hun virtuele vrienden letten de jongeren meer op hun taalgebruik', zegt leraar Nederlands Geert Colpaert.

De directrice van een Waalse school vroeg haar leerkrachten alle virtuele vriendschappen met leerlingen via Facebook te verbreken. Onzin, vinden communicatiespecialisten en onderwijzers. 'Laat ze voelen dat hun leerkracht Nederlands meeleest, dan letten ze op hun cybertaal.' 'We weten dat meneer Colpaert een vriendin heeft. Dat hij in de eindejaarsperiode geregeld veel te lang in zijn bed heeft gelegen. En dat hij afgelopen weekend is gaan kajakken met een collega.' Aan de uitleg van Arno De Cort en Sharon Colleman (beide 18) te horen, heeft hun leerkracht Nederlands Geert Colpaert geen geheimen voor hen. Colpaert is via de sociale netwerksite Facebook met ruim dertig van zijn leerlingen bevriend. 'Mijn profiel, met persoonlijke gegevens en favorietenlijstjes is eigenlijk te gedetailleerd', geeft de leraar aan de Vrije Handelsschool Broeders in Sint-Niklaas toe. 'Anderzijds let ik erop wat ik publiceer. Ik zal nooit melden wat me emotioneel diep raakt.' De leraar Nederlands heeft het geluk dat hij niet zo'n strenge directeur heeft als die van een school in het Waalse Bergen. Zij heeft haar leerkrachten gevraagd geen leerlingen toe te laten tot hun Facebook-profiel, omdat ze dat 'deontologisch ongepast' vindt. Kristof De Lange, leerkracht wiskunde en economie aan de Handelsschool, begrijpt dat standpunt. 'In de klas ben ik de leraar en zijn zij de leerlingen. Door joviaal en amicaal om te gaan met elkaar op Facebook - waar iedereen elkaars gelijke is - vervaagt die grens. En dat taalgebruik van hé en yo : daar zou ik me aan storen.' Zover komt het niet, ervaart collega Geert Colpaert. 'Met een leerkracht Nederlands tussen hun virtuele vrienden letten de jongeren meer op hun taalgebruik. Als ik al eens een dialectzinnetje lees, reageer ik, ook in de streektaal. 's Anderdaags komen de leerlingen me schoorvoetend vragen: Je hebt dat dialect gelezen, je vindt dat toch niet erg? Eerlijk gezegd, mij maakt het niet uit.' Volgens Colpaert geeft Facebook de relatie leerkracht-leerling net een meerwaarde. 'Een onderwijzer moet niet alleen kennis doorgeven, hij moet jongeren ook bewustmaken van hun kwaliteiten en hen vormen tot autonome wezens. In dat proces zou het een pover teken zijn dat je het vriendschapsverzoek van een leerling negeert.' Mariek Vanden Abeele van de School voor Massacommunicatieresearch van de KU Leuven vindt dat leerkrachten leerlingen gerust mogen aanvaarden op Facebook, zolang ze 'zorgvuldig omspringen met wat ze vrijgeven. Maak desnoods naast je normale profiel een tweede aan, specifiek voor leerlingen. Vermeld daarop geen thuisadres of telefoonnummer om te vermijden dat studenten je storen in je privéleven. Ook compromitterende foto's laat je best achterwege.' Zo beseft een Australische leerkracht nu pas wat een onkuis kiekje op Facebook kan teweegbrengen. Hij stond bijna naakt op Facebook met het bijschrift 'Zuig maar aan de lolly van de leraar'. Het incident wakkerde het debat aan over de delicate grens tussen de voorbeeldfunctie van leraars en hun privéleven. Intussen heeft de inrichtende macht van de school in Bergen de instructie van de directeur 'in naam van de individuele vrijheden' tenietgedaan.

Eigen mening
Ik vind het geen goed idee om met je leerlingen contact te houden via Facebook.
Het lijkt mij moeilijk om de klik te maken tussen de losse contacten op Facebook en de leerkracht-leerling-relatie op school. Om de leerkracht-leerling-relatie zuiver te houden zou ik nooit met mijn leerlingen communiceren via facebook, tenzij in een educatieve en begrensde situatie (bijvoorbeeld foto's van een klasuitstap via facebook met de leerlingen delen).
Ik vind wel dat dit een beslissing is die je voor jezelf als leerkracht moet maken. Ik vind niet dat de directie van een school daar de eindbeslissing bij heeft. Ik denk dat je moet rekenen op het 'gezond verstand' van de leerkrachten en hopen dat er op een goede manier wordt omgegaan met de contacten op Facebook.

Waarom heb ik dit artikel gekozen?
Ik heb dit artikel gekozen omdat Facebook momenteel heel populair is en tot de leefwereld van de leerlingen behoort. Ook veel leerlingen van de lagere school hebben een facebookaccount. Ik denk dan ook dat het in de toekomst belangrijk zal zijn om op school tijd vrij te maken om de leerlingen op een correcte manier met Facebook te leren omgaan.
Ik vind het ook belangrijk dat je als leerkracht een duidelijk standpunt inneemt naar je leerlingen toe: 'Neem ik contact met mijn leerlingen via Facebook ja of nee?'

Jongeren minimaliseren cyberpesten

Het artikel met deze titel las ik op dinsdag 2 december 2008 op De Standaard Online.
Via onderstaande link kan u het artikel terugvinden:
http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF02122008_075
Volgens een onderzoek van de VUB bij leerlingen van de eerste graad secundair onderwijs minimaliseren jongeren cyberpesten.
Ik vind het pijnlijk om te lezen dat jongeren hier op die manier mee omgaan. Ze zien de gevaren van het cyberpesten blijkbaar niet. Toch heeft het onderzoek uitgewezen dat de slachtoffers er emotioneel onder lijden.
De onderzoekers vinden dat jongeren moeten leren inzien dat anderen viseren met negatieve berichten via internet of gsm, wel degelijk een vorm van pesten is.
Hier denk ik dat een belangrijke taak is weggelegd voor ons, leerkrachten.
Het is nodig dat we hier ook al in de lagere school rond werken. We kunnen enerzijds de leerlingen sensibiliseren om vlugger te reageren als ze zich via het net gepest voelen en de getuigen oproepen om er de ogen niet voor te sluiten. Anderzijds kunnen we ook de pesters bereiken. We kunnen hen attent maken op de gevolgen, zodat ze de ernst van het cyberpesten inzien.
Het is belangrijk om de leerlingen te doen inzien dat cyberpesten ook pesten is en dat het de anderen pijn doet.
Misschien een idee om iets rond te doen voor mijn sensibiliseringscampagne?